Agenda Koorkerkdiensten

Ieder mens schijnt gemiddeld wel 40.000 - 120.000 gedachten per dag te hebben. Daar zou je bergen mee kunnen verzetten… … ware het niet dat 3/4e deel van die gedachten negatief is. Geen wonder dat de wereld er niet veiliger op wordt. Negatieve gedachten zijn ook niet bevorderlijk voor onze gezond- heid. Is er een manier om wijzer en gelukkiger te worden zonder al dat denken? Prediker zag het somber in … … maar een andere Leermeester biedt meer perspectief.

Lieve mensen. ‘Van de schoonheid en de troost’, dat wordt het thema voor de dienst op 20 juli. Onlangs keek ik oude foto’s door: een ver- dwenen wereld. Je ziet en je ziet niet meer. En toch kan er ook een soort troost van uitgaan. Wat de vraag oproept: wat zien we eigen- lijk? Wat is zichtbaar, wat onzichtbaar? En kunnen we ons daarmee wel bezighouden in een wereld die troosteloos lijkt? Eind mei las ik in de krant een uitspraak van kunstenaar Jamal Khamis (73): ‘de zoektocht naar schoonheid en wijsheid is de enige manier om het kwaad in de wereld te verslaan’. Woorden om over na te denken. We lezen deze morgen teksten over het licht, over een blinde, en prachtige woorden van Augustinus over God als een omhelzing. Als overdenking ditmaal een parabel- verhaal. En we zingen, van aanvang - tot slotlied, over licht. Ik zie er zeer naar uit velen van u weer te ontmoeten!

Woorden brengen al gauw scheiding, verhullen, scheppen afstand. Ze timmeren dicht, ze kleuren in, ze beperken. Ze brengen de hoorder vaak naar zijn of haar hoofd en niet naar ons hart. We weten wat daarvan komt: onbegrip, verharding, polarisatie, geweld. Het gaat om ruimte maken, die veilig voelt. Woorden zijn eigenlijk niet zo geschikt om zo’n ruimte te scheppen. Of misschien alleen in de context van de liturgie of bijvoorbeeld het tastende zoeken dat poëzie doet. In die taal is deze ruimte misschien beter te ervaren. Ruimte om te reiken naar dat geheim dat in de diepte van ons leven te vinden is. “Dat is eigenlijk onze enige morele taak – zegt Etty Hillesum – in onszelf grote vlaktes van rust ontginnen, steeds meer rust, zodat wij deze rust weer kunnen uitstralen naar anderen. Hoe meer rust er is in de mensen, des te rustiger zal het ook in deze opgewonden wereld zijn.”